Drabina symbolizuje wysokość, dążenia, ambicje, aspiracje; sny; akt płciowy; po myślność, bogactwo, wiedzę; harfę; cnoty, sfery niebiańskie, ścieżkę do Raju, drogę do doskonałości; świętość; zdjęcie z Krzyża; pokorę; niebezpieczeństwo, drogę do otchłani i poniżenia, świat podziemny. Drabina Jakubowa. Patriarcha biblijny Jakub „ujrzał we śnie drabinę stojącą na ziemi, a wierzch jej sięgający nieba, i aniołów bożych wstępujących i zstępujących po niej, i Pana wspierającego się na niej” (Gen. 28,12—13). Drabina ma wyobrażać wszechobecność opatrzności boskiej i zapewnienie, że droga między Ziemią a niebem jest zawsze otwarta. Aniołowie wstępującyoznaczać mają modlitwy i pragnienia ludzi, a zstępujący łaskę Pana. Było to zapewne senne wyobrażenie schodkowych świątyń babilońskich (zikkuratów), których schody wiodły wprost z ziemi do „górnej świątyni”. Zob. Kamień (pierwszym ołtarzem). Drabina — świat, gdzie jedni pną się w górę, a inni zsuwają się w dół. Na grobowcach rz. wyobrażano drabinę jako emblemat zmienności losu człowieka. Drabina społeczna — gradacja, hierarchia społ. Drabina — pokora i ambicja. ,,Często pokora młodej ambicji służy za drabinę” (Juliusz Cezar 2,1 Szekspira, tł. J. Paszkowskiego) — słowa Brutusa; udawana skromność pomaga piąć się w górę ludziom pożądającym wyższej pozycji i prestiżu społecznego. Drabina emblematem odwagi wojennej, gdyż służyła do wdrapywania się na mury oblężonych miast. Drabina — szczeble do zdobycia wiedzy, stopniowe pokonywanie trudności studiów. Drabina — amulet chroniący przed złymi mocami, znajdowany także w grobowcach egip., w piramidach (również w postaci schodków). Drabina — zejście do świata podziemnego. Drabina wyobraża stosunki między niebem a ziemią, wznoszenie się duchowe; wiąże się z symboliką tęczy (zob.). Liczba szczebli odpowiada zwykle którejś ze świętych liczb (np. siedem, dziesięć), a poszczególne szczeble bywają różnych kolorów (np. w buddyzmie) a. są zrobione z różnych metali (jak w misteriach Mitry), często też odpowiadają stopniom wtajemni czenia. W Boskiej Komedii (Raj 21,25—30) Dantego z wnętrza planety Saturn (tj. siódmego nieba) biegnie ku górze świetlista, mistyczna Drabina, po której wstępują duchy kontemplacyjne, będące symbolem wznoszenia się po kolejnych stopniach do Boga. Atrybut świętych: Aleksego z Edessy, Romualda, założyciela zakonu kamedułów, Perpetui, apostoła Andrzeja, Klary, założycielki zakonu klarysek. Drabina cnót, po której, jak to wyobraża plastyka śrdw., ludzie cnotliwi, zagrożeni zewsząd przez demony (a. przez smoka, jak męczennica, św. Perpetua) wstępują w górę, szczebel po szczeblu. Drabina Boga, łac. Scala Dei, nazwa wielu klasztorów cystersów i kartuzów jako miejsc, w których zakonnicy wznoszą się stopniowo do nieba. Przesąd, że niebezpiecznie jest przechodzić pod drabiną wynika albo z wyobrażeń o drabinie jako drodze do doskonałości a. nieba, której nie należy unikać czy wymijać, albo z mądrości ludowej (drabina może się zsunąć z muru i spaść przechodniowi na głowę). W marzeniu sennym: (upadek z drabiny) niepowodzenie; (schodzenie) wątpliwe osiągnięcie, pechowa sprawa; (wchodzenie) cierpliwość; powodzenie.
Więcej symboli na <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.symbolizm.obrazy-olejne.org/">http://www.symbolizm.obrazy-olejne.org/</a><!-- m -->
Polecam bo mi nieraz samo pomogło wiele razy
