10-11-2007, 01:51
Kiedyś już dyskutowaliśmy tu na podobny temat.
Poszukiwacze chcą szukać i mogą, a nawet powinni to robić.
Dziś jest to trudne bo wymaga spełnienia formalności oraz każdorazowego nadzoru archeologa, co w praktyce zamyka powszechny dostęp do takiego działania. Można sądzić że jest to jeden z powodów powszechnej nielegalnej praktyki poszukiwawczej z całym negatywnym bagażem tego zjawiska. Choć nie jest to główny powód złej renomy poszukiwaczy!
Poszukiwacze powinni mieć możliwość łatwiejszego niż dotychczas legalnego poszukiwania. Powinni zdawać sobie jednak sprawę, że nie jest to problem błahy i prosty do rozwiązania. Wśród trudności do przezwyciężenia są
- ciągle pogłębiana zła opinia o poszukiwaczach,
- niechęć tego środowiska do przyjęcia na siebie ograniczeń formalnych,
- słabe zrozumienie idei ochrony dóbr kultury i historii zdominowanie poczuciem własności odnajdowanych (rzeczywiście lub potencjalnie) przedmiotów - przepraszam za uproszczenia.
Większy dostęp do legalnego poszukiwania będzie możliwy jak sądzę na pewnych warunkach, niekoniecznie przyjemnych dla środowiska poszukiwaczy (choć wiem że są w nim ludzie dla których nie stanowią one problemu). Poszukiwacze chcący legalnie poszukiwać
- muszą wiedzieć co i jak robić żeby nie było to działanie bez sensu lub szkodliwe,
- muszą brać odpowiedzialność za swe działania, a więc się policzyć, wydawać sobie certyfikaty fachowości, zorganizować szkolenia,
Właśnie "certyfikaty", których zdobycie nie powinno być trudne, mogą rowiązać większość problemów
- powinny zepchnąć na margines tą część kopaczy, która nie chce przyjąć żadnych ograniczeń - dzięki możliwości wyboru, staną się oni zwykłymi przestępcami bez akceptowanego dziś wytłumaczenia, że nie mogą inaczej,
- powinna powiększyć bazę ciekawych znalezisk wymagających ochrony lub zbadania,
- powinna ułatwić prowadzenie badań z udziałem przedstawicieli obu środowisk, a nawet prac wyłącznie poszukiwawczych! (dzięki wzięciu imiennej odpowiedzialności za prace będą mogły być wydawane na nie pozwolenia!)
- powinna wydobyć z podziemia setki tysięcy ciekawych śladów historii, dziś zamkniętych w szafkach poszukiwaczy.
- istniało by szanowane, respektowane prawo! Z korzyścią dla wszystkich.
Zalety można by dalej mnożyć.
Jak w praktyce by to wyglądało. To już fantazja :mrgreen: Na podstawie własnej praktyki mogę wyobrazić sobie coś podobnego - chętny poszukiwacz zapisuje się na kurs prowadzony przez Stowarzyszenie Eksploracyjne (na zasadzie podobnej jak kursy żeglarskie, płetwonurkowe, paralotniarskie, wędkarskie....), wnosi stosowną, niewysoką opłatę, kończy go egzaminem i certyfikatem potwierdzającym znajomość procedur i metodyki, a uprawniającym do poszukiwań na jakąś tam skalę (wyższy poziom to było by prowadzenie szerszych badań poszukiwawczych). Potem idzie sobie do urzędu konserwatora gdzie zgłasza, że zamierza szukać we wrześniu na polach Bitwy Łódzkiej pod Gałkowem. Otrzymuje kwit ze zgodą i informacją, że wyniki poszukiwań musi przedstawić w sprawozdaniu. szczególnie ciekawe znaleziska można by publikować w odpowiednich periodykach - bo było by to znalezisko legalne i cała zabawa była by prosta i przyjemna. Środowisko by się znało, oficjalnie mogło by wykonywać grupowe poszukiwania, zabawy i inne.
Łatwo, prosto i przyjemnie!
Ale czy da się zrealizować?
Poszukiwacze chcą szukać i mogą, a nawet powinni to robić.
Dziś jest to trudne bo wymaga spełnienia formalności oraz każdorazowego nadzoru archeologa, co w praktyce zamyka powszechny dostęp do takiego działania. Można sądzić że jest to jeden z powodów powszechnej nielegalnej praktyki poszukiwawczej z całym negatywnym bagażem tego zjawiska. Choć nie jest to główny powód złej renomy poszukiwaczy!
Poszukiwacze powinni mieć możliwość łatwiejszego niż dotychczas legalnego poszukiwania. Powinni zdawać sobie jednak sprawę, że nie jest to problem błahy i prosty do rozwiązania. Wśród trudności do przezwyciężenia są
- ciągle pogłębiana zła opinia o poszukiwaczach,
- niechęć tego środowiska do przyjęcia na siebie ograniczeń formalnych,
- słabe zrozumienie idei ochrony dóbr kultury i historii zdominowanie poczuciem własności odnajdowanych (rzeczywiście lub potencjalnie) przedmiotów - przepraszam za uproszczenia.
Większy dostęp do legalnego poszukiwania będzie możliwy jak sądzę na pewnych warunkach, niekoniecznie przyjemnych dla środowiska poszukiwaczy (choć wiem że są w nim ludzie dla których nie stanowią one problemu). Poszukiwacze chcący legalnie poszukiwać
- muszą wiedzieć co i jak robić żeby nie było to działanie bez sensu lub szkodliwe,
- muszą brać odpowiedzialność za swe działania, a więc się policzyć, wydawać sobie certyfikaty fachowości, zorganizować szkolenia,
Właśnie "certyfikaty", których zdobycie nie powinno być trudne, mogą rowiązać większość problemów
- powinny zepchnąć na margines tą część kopaczy, która nie chce przyjąć żadnych ograniczeń - dzięki możliwości wyboru, staną się oni zwykłymi przestępcami bez akceptowanego dziś wytłumaczenia, że nie mogą inaczej,
- powinna powiększyć bazę ciekawych znalezisk wymagających ochrony lub zbadania,
- powinna ułatwić prowadzenie badań z udziałem przedstawicieli obu środowisk, a nawet prac wyłącznie poszukiwawczych! (dzięki wzięciu imiennej odpowiedzialności za prace będą mogły być wydawane na nie pozwolenia!)
- powinna wydobyć z podziemia setki tysięcy ciekawych śladów historii, dziś zamkniętych w szafkach poszukiwaczy.
- istniało by szanowane, respektowane prawo! Z korzyścią dla wszystkich.
Zalety można by dalej mnożyć.
Jak w praktyce by to wyglądało. To już fantazja :mrgreen: Na podstawie własnej praktyki mogę wyobrazić sobie coś podobnego - chętny poszukiwacz zapisuje się na kurs prowadzony przez Stowarzyszenie Eksploracyjne (na zasadzie podobnej jak kursy żeglarskie, płetwonurkowe, paralotniarskie, wędkarskie....), wnosi stosowną, niewysoką opłatę, kończy go egzaminem i certyfikatem potwierdzającym znajomość procedur i metodyki, a uprawniającym do poszukiwań na jakąś tam skalę (wyższy poziom to było by prowadzenie szerszych badań poszukiwawczych). Potem idzie sobie do urzędu konserwatora gdzie zgłasza, że zamierza szukać we wrześniu na polach Bitwy Łódzkiej pod Gałkowem. Otrzymuje kwit ze zgodą i informacją, że wyniki poszukiwań musi przedstawić w sprawozdaniu. szczególnie ciekawe znaleziska można by publikować w odpowiednich periodykach - bo było by to znalezisko legalne i cała zabawa była by prosta i przyjemna. Środowisko by się znało, oficjalnie mogło by wykonywać grupowe poszukiwania, zabawy i inne.
Łatwo, prosto i przyjemnie!
Ale czy da się zrealizować?
"[gdy zaś przyjech]al przed pyeć źssyadl krol y [spojrzał] w pyeć a Mar[chołt leżał na twarzy u pr]ogu y spu[ściwszy spodnie, pokazywał mu] rzyć iay[ca."
Weyssenburger 1514 r.
Weyssenburger 1514 r.