Schrony budowano w Łodzi także po zakończeniu drugiej wojny światowej. Miasto było przygotowane na ewentualność tego jakby spadła tu bomba atomowa. Jak wynika ze starych planów obrony cywilnej, Łódź mogła przyjąć uderzenie nuklearne trzydzieści pięć razy silniejsze niż to, które spadło na Hiroszimę. Taki schron przeciwatomowy, doskonale zachowany, znajduje się między innymi w bloku przy ulicy Gandhiego 21. Wchodzi się do niego przez potężne, metalowe drzwi. - Taki schron miało większość bloków budowanych w latach pięćdziesiątych - mówi Wojciech Źródlak. - Znajdzie się je na Bałutach, Kozinach. Wiele ich jest na tak zwanym Osiedlu Młodych, a więc w okolicy ulicy Kasprzaka.
W schronie przy ul. Gandhiego, zaraz po lewej stronie, znajduje się wejście do łazienki. Przy ścianie przymocowane są umywalki, obok toalety. W następnym pomieszczeniu stoi rząd ławek. Podobnych do tych, które stały kiedyś w szkolnych klasach. Wisi nawet szkolna tablica. Jednak służyła pewnie przez lata do ćwiczeń, które przed laty wykonywały w schronie nieistniejące już jednostki Obrony Cywilnej. Przy ścianach umieszczono drewniane, piętrowe łóżka. Na tych pryczach miały odpoczywać osoby znajdujące się w schronie. Miejsc do leżenia nie ma dużo, więc odpoczynek miał odbywać się na zmianę. W jednym z podziemnych pokoi umieszczono wielką maszynę, która zajmowała się filtrowaniem powietrza. Podobno dalej jest sprawna. Maszyna zasilana jest na prąd. Ma też specjalną korbę, która pozwala jej pracować, gdy następuje przerwa w zasilaniu. Obok maszyny znajduje się niewielka szczelina zakryta metalem. Są też dwa awaryjne wyjścia. Ale też dwie wielkie beczki na wodę. Każda może pomieścić około 100 litrów.
Źródło: http://www.dzienniklodzki.pl/artykul/103...,t,sa.html